Pas geleden zat ik ergens in de buitengebieden van Tilburg samen met mijn vrouw, na een behoorlijk lange fietstocht, te genieten van een welverdiende versnapering,

,op een terras van een van de vele leuke uitspanningen, die in en om onze stad te vinden zijn. Het was er behoorlijk druk, wat zeker gelet op de tijd van het jaar en de aangename buitentemperatuur ook wel te verwachten was. Toch konden er nog steeds mensen bij en het werd allengs voller. Het waren niet allemaal fietsers. De meerderheid was misschien wel met de auto, maar zover wij konden zien, waren het altijd gezelschappen, die uit de auto’s stapten. Over het algemeen waren het ook typische terrasbezoekers en zeker hier, mensen die vaker dit terras bezochten. Nadat ze uit de auto waren gestapt en het terras betraden via een klein poortje, zwaaiden ze naar de andere vaste bezoekers van het terras of naar het personeel, dat de handen vol had aan het brengen van versnaperingen en leegmaken tafeltjes van gasten die vertrokken. Ze hebben bij dit etablissement ook nog eigen speciale bieren

, waar het personeel ook steeds uitleg over moest geven aan die mensen, die er dus blijkbaar pas voor het eerst waren en de biertjes wel wilden proeven….dus druk hadden ze het ja…maar dat hoort nu eenmaal bij dit soort terrassen en bedrijfjes. Bitterballen en andere hapjes waren niet aan te slepen, en de bitterballen waren zeker ook erg lekker, hebben we geproefd, dus terecht niet aan te slepen…

Automatisch zit iedereen, een beetje stiekem soms, de andere terrasbezetters in de gaten te houden of af te luisteren, zoals een rechtgeaard mens betaamt, want daar zijn we onder andere nu eenmaal voor op deze aarde. Wij zaten natuurlijk ook mee te doen met deze bezigheid. Er zijn, als je dan zo om je heen kijkt, altijd mensen bij, die de kunst beheersen om vooral zo dicht mogelijk bij elkaar te kruipen, zodat niemand kan horen wat er gezegd wordt. Dat vinden wij, de andere mens, meestal wel erg vervelend, want waarom zouden wij niets mogen kunnen horen. Dat is toch ongehoord !!

Eigenlijk nog vervelender zijn de mensen, die het voor elkaar krijgen om te communiceren met kennissen drie tafels verderop…maar goed, die zijn er ook. Ook zie je soms, en hier dus ook, dat meerdere bekenden bij elkaar kruipen of wel stoelen zoeken en aanschuiven op plekken waar eigenlijk geen ruimte is voor de stoelen. Dit soms tot last van het personeel, maar vaker nog tot last van mensen , die niet bij de groep horen, maar nu plotseling wel erg dicht bij de groep zitten en dus hun privacy kwijt zijn geraakt, zo die er al is op zo’n terras. Maar goed, deze mensen voelen zich niet tof meer en vragen om de rekening of besluiten om ergens anders te gaan zitten, terwijl zij juist niet degenen zijn, die zouden moeten gaan. Maar vaak blijkt een opmerking als “U vindt het toch niet erg dat we hier gaan zitten”, reden genoeg om toch maar te gaan of te verkassen.

Wij zagen bovenstaande vlak bij ons gebeuren en er ontstond een behoorlijke groep van bejaarde, zo op het oog zeer welgestelde, Tilburgers. Wij konden niet anders doen dan bijna letterlijk volgen, waar hun gesprekken over gingen. Er werd volop geroddeld over deze en gene. Opvallend, en leuk om te volgen, was een gesprek, dat door een mevrouw, die duidelijk kleding droeg, die niet bij haar leeftijd past, en zeker ook al zoveel aan haar lichaam had laten “verbouwen”, dat er bijna niks meer oorspronkelijk was. Marijke Helwegen is er niks bij, zeg maar.

Het gesprek ging over een stelletje, dat zij kenden, waarschijnlijk een zoon of neef van een van hun, die in een echtscheidingsprocedure was verwikkeld geraakt. Iedereen had daar natuurlijk zo zijn mening over, maar de algemene mening was toch, dat het helaas zoveel voor komt tegenwoordig en dat ze er niets aan kunnen doen en dat ze hoopten dat ze er wel allebei zo goed mogelijk uit zouden komen. De “verbouwde” vrouw had wel een heel leuke opmerking, die mij van buiten deed glimlachen en van binnen deed schateren. Ze zei namelijk : “Ja wat is ideaal tegenwoordig hè?! Er is altijd wel iets niet goed” Hiermee wilde ze waarschijnlijk natuurlijk aangeven dat er in elke relatie wel iets is. Op zich zijn dat wijze woorden, maar als je, net als ik, als toeschouwer, haar dat ziet zeggen, dan moet je toch wel even lachen. Want als er iemand is, die letterlijk liet zien wat dat dan wel is, dan is deze mevrouw het wel met al haar implantaten, botox- behandelingen, rimpelverwijderingen en ongetwijfeld borstvergroting of -verkleining.