Ja, wie doet het niet graag… Er zijn maar weinig mensen die niet af en toe graag op een terrasje gaan zitten, of zoals men dat noemt “een terrasje pikken”. Het is gewoon hartstikke tof, gezellig en jofel om zo af en toe eens, om het even waar, lekker relaxed op een terrasje een bakje koffie, een wijntje of een biertje te nuttigen, onder het genot van het uitzicht dat gratis wordt geboden. Het maakt niet uit of je op een terrasje in de stad zit, tijdens een festival, tijdens een kermis of gewoon zomaar op een heerlijke zomerdag, altijd zie je op het terras zelf en ook voorbijkomen : de mens en zijn eigenaardigheden.. . Altijd komt er wel iemand langs of zit er wel iemand op het terras, die er een wat opvallend of zonderling gedrag op na houdt. Afgelopen zondag gingen mijn vrouw en ik na een tweetal, zeg maar, stevige feestjes, even voor de rust een stukje lopen. Natuurlijk houden we altijd even stil op een of ander terras, om ons te voorzien van een prachtige consumptie, meestal in de vorm van een lekker biertje  en een portie overheerlijke bitterballen.

Het terrasje was zo’n typisch buurtterrasje, waarop, zo we bemerkten, vooral mensen zaten of kwamen zitten uit deze behoorlijk gegoede buurt. De gesprekken, die we op konden vangen gingen vooral over verre vakanties ( Zanzibar, Nairobi o.a. ), ooglidcorrecties, dure kleren en de geplande etentjes in niet de minste restaurants in de omgeving en de komende dagen ( en dus niet “dit jaar”). De zeer gezellige ober, die de meeste gasten zeker kende, maakte met iedereen een praatje en gebruikte, zoals hij tegen ons op een bepaald moment zei, om bij sommige tafeltjes de sfeer te zetten, bij het brengen van de gratis bakjes nootjes altijd dezelfde witz… Hij vraagt dan “Wilt u ook een nootje?” en als men “Ja, graag” zegt deponeert hij prompt EEN nootje op de tafel met een grote glimlach en het “ijs is gebroken”. Wat echter het meest opvallend was op dit terras, is dat er een man zat, op zoals het leek in ieder geval, zijn vast stek, die alleen maar zat te slapen. Hij werd dan wel af en toe wakker of wakker geschud door de ober, maar hij had eigenlijk totaal geen notie van wat er zich op het terras afspeelde. Raar genoeg praatte hij wel terug als de ober iets vroeg, die hem kennelijk ook goed kende. Op een bepaald moment kwamen er, zo leek het tenminste, twee vrienden van hem bij hem aan tafel zitten. Ik dacht toen : “Nou dan zal hij nu wel gaan praten “. Maar dat gebeurde toch niet. Hij veranderde niet van houding en gedrag. De twee vrienden zaten volop met elkaar te kletsen en heel af en toe, dat kon je zien, zeiden ze soms wat tegen de “slapende” man, want dan  reageerde hij, om direct weer in de slaaphouding terug te gaan. Het was alsof er een “kwartje” in een automaat werd gedaan, waarvan de pop dan even begint te bewegen. Wel een komisch gezicht natuurlijk, maar aan de andere kant ook wel triest. Het leek er erg op, dat deze man niet veel anders meer kon als dat, wat hij nu nog af en toe deed.

Want gelet op bovenstaande gaat hij toch net zoals vele mensen  graag naar het terrasje om te genieten en dat doet hij dus op zijn typische manier. Wel niet meer, zo lijkt het tenminste, met volle teugen, maar toch !!!

.