Ik zat vanmiddag gezellig even een bakje koffie te drinken in een van mijn favoriete eetcafeetjes, toen ik naast mij een gesprek opving tussen twee mannen van rond de 65, als tenminste mijn rechterooghoek mij niet bedroog.
De ene man was het stereotiep van een oudere homo, niet dat ik denk dat hij het was maar zo was hij wel gekleed. Iets te bruin, mooi sjaaltje, allerlei ringetjes aan zijn vingers, meerdere armbanden en een wat vrouwelijke manier van doen en praten. Misschien vergis ik me en is hij getrouwd, vader van 4 kinderen en een oude commando, maar zo zag en gedroeg hij zich in ieder geval niet. De andere man zag eruit, zoals ook weer een stereotiep van een wereldburger er uit kan zien. Niet lijkend op de meeste mensen om hem heen, maar een lange witte paardenstraat, die onder zijn petje uitstak, een licht blauw T-shirt met knoopjes en een wit klein sikje, je weet wel die streepjes die je tegenwoordig zo vaak ziet onder de onderlip.

Hun gesprek echter was wel zeer alledaags en hoorde bij hun leeftijd, maar wat mij betreft zeker niet bij hun uiterlijk.
Ze hadden het namelijk over een van zijn ( de “homo” ) stoelen, die, maar liefst, TWEE kleerscheurtjes vertoonde, waarop de ander vroeg, wie er dan meestal inzat, en bij het antwoord lachend zei, dat het dan nog wel meeviel, het aantal scheurtjes.
Bij de ander ging het over de Dvd-speler, die hij ooit van de “homo” had gekregen en die het nu na, volgens hun beiden, toch zeker al 13 jaar, nog steeds goed deed en dat die oude spullen misschien dan wel wat duurder waren maar toch zeker wel beter als die dingen van tegenwoordig.

Ik vond het wel vermakelijk om die mannen zo met elkaar te horen praten, zeker gelet op hun uiterlijk(en).Tot zover was het ook een alledaags gesprek, maar toen vertelde de man met het witte streepje, dat hij gisteren naar een voorstelling van een cabaretier was geweest. Deze cabaretier had, zoals wel vaker gebeurt, een persoon, in dit geval een meisje, geslachtofferd, dat op de 5de of 6de rij had gezeten die avond. Hij viel haar lastig met het feit, dat ze de hele voorstelling had zitten APP-en op haar ( ook een mooi Nederlands woord ) smartphone, en of ze wel snapte hoe vervelend dat voor hem geweest is, om de hele avond tegen zo’n ongeïnteresseerde bezoeker aan te moeten kijken etc. Ondanks dat ze zich erg ongemakkelijk voelde, probeerde ze zich, volgens de man met het sikje, te redden door te zeggen dat ze de grapjes probeerde te delen met een vriendin , die niet meekon. De cabaretier vroeg, terecht, of ze dat dan misschien niet na de voorstelling zou willen doen, want als alle bezoekers enz…

De man met het witte sikje zei, terecht overigens, dat het verboden zou moeten worden dat men die telefoons meeneemt naar binnen, in bijvoorbeeld een theater of anders toch minstens het dwingend verzoek krijgt het ding uit te zetten.

Deze discussie begint, terecht vind ik, steeds grotere vormen aan te nemen, zowel in de privé- als in de zakelijke sfeer. Mensen lijken er steeds meer last van te krijgen, van deze zogenaamde techno-stress.

Kijk maar wat ze er van vinden bij BMW :
e© epa. Smartphones en iPad leveren veel werknemers ‘technostress’ op.

Autofabrikant BMW heeft een nieuwe impuls gegeven aan een discussie die in meer landen wordt gevoerd over het altijd maar bereikbaar zijn. De topman van het Duitse autoconcern wil zijn werknemers het ‘recht geven om onbereikbaar te zijn’ in de vrije tijd.
Volgens het Duitse weekblad Der Spiegel wil BMW nu met werknemers afspraken maken over de tijden van de dag waarop ze in principe niet bereikbaar zijn. Het bedrijf wil zo voorkomen dat veel vrije tijd opgaat aan het beantwoorden van e-mails voor het werk en ander overwerk.

Veel werknemers blijken in de avonduren, in het weekend of tijdens hun vakantie nog regelmatig hun werkmail te controleren of zakelijke telefoontjes af te wikkelen. Een normale werkweek van veertig uur wordt dan al snel langer dan 50 uur of meer, wat niet de bedoeling is zei BMW-topman Manfred Schoch.

Compenseren
Het bedrijf wil het mogelijk maken om de extra uren die thuis worden gemaakt tijdens kantoortijd te compenseren, door op een andere dag uren vrij te nemen. De automaker hoopt dat door de maatregelen de kans op een burn-out bij werknemers afneemt.
Je hoort ook steeds meer dat mensen speciaal naar hotels gaan waar geen WIFI is en dat ze steeds vaker een aantal uren per dag hun mobiel uitzetten. Dat lijkt mij een goede tendens en zeker aan iedereen aan te bevelen. Ook privé heb je vaak genoeg de behoefte NIET alles te hoeven, moeten of willen delen .

Dus als we we nu allemaal eens wat meer tijd NIET doorbrengen met onze slimme telefoon , dan hebben we misschien weer meer tijd voor elkaar en de ruimte om ook eens met onszelf in conclaaf te gaan en uiteindelijk ben ik er van overtuigd dat de wereld weer een stuk gezelliger en beter wordt.